က်ေနာ္ဖတ္ခဲ့ဘူးေသာစာမ်ား



Join the forum, it's quick and easy

က်ေနာ္ဖတ္ခဲ့ဘူးေသာစာမ်ား

က်ေနာ္ဖတ္ခဲ့ဘူးေသာစာမ်ား

Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.
က်ေနာ္ဖတ္ခဲ့ဘူးေသာစာမ်ား

ကြန္ပ်ဴတာ ၀ါသနာရွင္မ်ားအတြက္ ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ပညာေလးေတြ၊ ကၽြန္ေတာ္တတ္သေလာက္ပညာေလးေတြကိုမွ်ေ၀ထားခ်င္လို႔ပါ။ ဒီ site ကိုအထင္ႀကီးေအာင္လုပ္ထားတာ မဟုတ္ ဘူးဆိုတာ သိေစခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေလ့လာခဲ့သမွ်၊ ကၽြန္ေတာ္သိခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာ ခပ္ပါးပါးေလးေတြပါပဲ။

Log in

I forgot my password

က်ေနာ္အေၾကာင္း

က်ေနာ္မ်က္လုံးအနာခံျပီး ဖတ္ခဲ့ရသမွ်ကုိအလြယ္တကူ နဲ့လူတုိင္းအဆင္ေျပေစဖုိ့စု စည္းထားေပးတာပါ....... ေက်းဇူးမတင္ခ်င္ေနပါ (တုူတစ္ခ်က္ထုျပီးအဆင္ ေျပတယ္ဆုိေပမယ့္တူတစ္ ခ်က္ထုႏုိင္ဖုိ့အခ်ိန္ေတြအမ်ား ၾကီးေပးဆပ္ခဲ့ရတယ္ဆုိတာ သိရင္ေက်နပ္ပါတယ္......)

ၾကဳိက္တာယူ

MUSIC RADIO

တန္းဖုိးရွိေသာအခ်ိန္ေလးမ်ား

ဘ၀အေမာမ်ားစြာနဲ႔ .... အေဖ Index
1

    ဘ၀အေမာမ်ားစြာနဲ႔ .... အေဖ

    avatar


    Points : 0
    Join date : 1969-12-31

    ဘ၀အေမာမ်ားစြာနဲ႔ .... အေဖ Empty ဘ၀အေမာမ်ားစြာနဲ႔ .... အေဖ

    Post   Sat Sep 25, 2010 9:58 am



    "ဟူး ... ကားကလည္း က်ပ္လုိက္တာ"

    မြန္းမတည့္ေသးေပမယ့္ ေဈးက ကြဲၿပီ မုိ႔ အိမ္ျပန္ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္ရတယ္။ ေန႔ တြက္ေတာ့ သိပ္မကုိက္။

    ဒါေတာင္ မနက္ ၃ နာရီခြဲေလာက္ ကတည္းက ကုန္ႀကိဳကားေတြနဲ႔ လိုက္လာၿပီး သားေတာင္းငါးေတာင္း မွန္သမွ် မလြတ္တမ္း ထမ္းပုိးေနခဲ့တာ။

    ကုိယ္က ထုိင္နားေနလုိ႔လည္း မျဖစ္ေသးဘူးေလ။ လကုန္ခါနီးၿပီဆုိေတာ့ ကေလးေတြရဲ႕ က်ဴရွင္ခ၊ မုန္႔ဖုိး၊ အိမ္စရိတ္နဲ႔ ဟုိ တေလာက ေခ်းထားတဲ့ အေႂကြးေတြရဲ႕ အတုိး၊ အုိ ... ေခါင္းထဲမွာ စုံပလုံေနတာပါပဲ။

    ေခါင္းထဲမွာလည္း ၿငီးစီစီႀကီး ျဖစ္ေနတယ္။ အိပ္ေရးမ၀လုိ႔ပဲ ျဖစ္မွာပါ။

    မနက္ေစာေစာကတည္းက ေဈးထိပ္က ဘုံဆုိင္ပုိင္ရွင္ ကုိတုိးႀကီးတုိ႔ လင္မယားကုိ အတင္းႏႈိးၿပီး ခြက္ပုန္း ေလး နည္းနည္းခ်ထားရေသး။

    အဟဲ .. ႀကိဳက္လြန္းလုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။

    ဒီလုိထမ္းရပုိးရတဲ့ အလုပ္ဆုိတာ အရမ္း ပင္ပန္းလြန္းလုိ႔ ခံႏိုင္ရည္ရွိေအာင္ အျဖစ္ကေလးေပါ့ဗ်ာ။

    အခုတေလာ က်န္းမာေရးက သိပ္ေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူး၊ ေခါင္းထဲက မူးသလုိ၊ ကုိက္သလုိ ခဏ ခဏ ျဖစ္ေနတာ။

    သားငါးစိမ္း ထည့္ထားတဲ့ ေတာင္း ပလုံးတုိ႔၊ ေႁမြေရခြံအိတ္စုတ္တုိ႔ဆုိတာက အနည္းဆုံးေတာ့ အညီႇနံ႔ ေတြနဲ႔မဟုတ္လား။

    ဒီေတာ့ အနံ႔ခံႏိုင္ေအာင္လည္း ကာကြယ္တဲ့သေဘာေပါ့။

    အဲ အဲ ... ဒီလုိဆုိေတာ့ က်ဳပ္ကုိ အထမ္းသမား ကုိႀကီးက်ယ္လုိ႔ စိတ္ထဲက နာမည္ေပး လုိက္တယ္ မဟုတ္လား။

    အဟုတ္ပဲဗ်ဳိ႕။

    က်ဳပ္ဆုိတဲ့ေကာင္က လူေနေတာ့သာ တဲစုတ္၊ စိတ္က ဟုိး.. အထပ္ျမင့္တုိက္ႀကီးေတြ ထက္ေတာင္ ၀ါးတစ္ျပန္ေလာက္ သာလုိက္ခ်င္ေသး။

    က်ဳပ္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အသန္႔ ႀကိဳက္သလဲလို႔ဆုိရင္ ကေလးေတြအေမ က်ဳပ္မိန္းမက ရပ္ကြက္ထဲက အိမ္တခ်ဳိ႕ ရဲ႕လက္စြဲေတာ္ အ၀တ္ေလွ်ာ္သူ ျဖစ္ေန တဲ့အထိေပါ့ဗ်ား ဟား ဟား ဟား။

    က်ဳပ္က သူ ပင္ပန္းတာကုိေတာ့ မၾကည့္ရက္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကေလးေတြရဲ႕စရိတ္စကက ႀကီးလာၿပီ မဟုတ္လား။

    သူတတ္ႏုိင္တဲ့ဘက္က တာ၀န္ယူတာပဲေလဆုိၿပီး စိတ္ကုိေျဖေတြးထားခဲ့တာပါ။

    က်ဳပ္နဲ႔ က်ဳပ္မိန္းမက ပညာေရးမွာ ကံမပါေပမယ့္ သားသမီးေတြကေတာ့ တျခားစီပဲဗ်ဳိ႕။

    စာမွ စာ။ ဒါကုိပဲ က်ဳပ္တုိ႔ လင္မယားက က်ိတ္ေက်နပ္ေနရတာပဲေလ။

    "ေရွ႕ကုိတုိးပါ၊ ကားက ေရွ႕မွာ အေခ်ာင္ႀကီး၊ က်ပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္မေနၾကပါနဲ႔"

    ကားစပယ္ယာရဲ႕ ႏႈိးေဆာ္သံေၾကာင့္ ေရွ႕ကုိ နည္းနည္းတုိးလုိက္ရေပမယ့္ ၀ဲယာက လူေတြကေတာ့ သိပ္ၾကည္ပုံ မရပါဘူး။

    "ဘယ္လုိ တုိးေနတာလဲ။ မူးေနရင္လည္း ကုိယ့္အိမ္ကုိယ္ျပန္အိပ္" လို႔ ေဘးနားကလူေတြ ေျပာသံၾကားေတာ့ ကုိယ့္ကုိေျပာမွန္းသိေပမယ့္ မတတ္ႏုိင္ဘူးေလ။

    ေခြ်းေတြကလည္း အရမ္းထြက္ေနေတာ့ သူတုိ႔ အလြန္လည္း မဟုတ္ေပဘူး။ လက္ထဲက ပုစြန္ေဘာ့ခ်ိတ္ထုပ္ေလးကုိပဲ ေသေသခ်ာခ်ာ သတိထား ကုိင္ေနရတယ္။

    "အုိ .. ဘာရည္ေတြလဲ၊ ဒီမွာ ေျခေထာက္ေတြ နံကုန္ၿပီ"လုိ႔ ခုံမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ကေလးမေလးက ေျပာမွၾကည့္မိ တယ္။ ပုစြန္ထည့္ထားတဲ့ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္က ေပါက္ၿပီး အရည္တစက္စက္က်လာတာကုိး။ ဒါေပမယ့္ ညာဘက္လက္နဲ႔ ေတာ့ ေျပာင္းမကုိင္ႏုိင္ေပါင္။ တန္းကုိင္တဲ့ ညာဘက္လက္ထဲမွာ သားလတ္ အတြက္ ဒီေန႔ထြက္တဲ့ ေရႊေသြးတစ္ေစာင္က လိပ္လ်က္သားေလး ပါေသး။ မေၾကေအာင္ ကုိင္ထားတာဆုိေတာ့ ပုစြန္ထုပ္နဲ႔ ေရာကုိင္လုိ႔ မျဖစ္ဘူး။

    ဒီေန႔က စေနဆုိေတာ့ သားတုိ႔အိမ္မွာ ေစာင့္ေနၾကမွာ။ သားလတ္က ေရႊေသြး ထဲက ပုံျပင္ေတြဆုိ အရမ္းႀကိဳက္တာ ဆုိေတာ့ သူ႕အတြက္ မျပတ္၀ယ္ေပးရမွ။

    သူ ဖတ္ျပတဲ့ ပုံျပင္ေလးေတြဆုိရင္ ကုိယ္တုိင္ဖတ္ရတာနဲ႔မတူဘဲ အရမ္းကုိ နားေထာင္လုိ႔ ေကာင္းတာ။

    အား ..ေခါင္းထဲက ကုိက္လုိက္တာ။အိမ္ေရာက္ရင္ေတာ့ သား ဖတ္ျပတာ နားေထာင္ၿပီး အားရပါးရ အိပ္ပစ္လုိက္မယ္။ ေခါင္းကုိက္ေပ်ာက္ေဆး ၀ယ္ေသာက္တာပဲ မေပ်ာက္ေတာ့လည္း မသိခ်င္ေယာင္ပဲ ေဆာင္ေနလုိက္ေတာ့တယ္။

    "ကားက က်ပ္ရတဲ့အထဲမွာ အမူးသမားက ပါေသး။ ဒီေလာက္ေျပာေနတာေတာင္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေန ေသးတယ္၊ ကုိယ္ခ်င္းမွမစာ နံနံေစာ္ေစာ္"

    ေဘးနားက ခပ္၀၀မိန္းမႀကီးရဲ႕မေက်မနပ္ ေရရြတ္သံေၾကာင့္ မျဖစ္ေတာ့ဘူး ဆုိၿပီး ကားတံခါး၀ဆီ တုိးထြက္ လုိက္ပါ တယ္။ တြယ္စီးတာပဲ ေကာင္းတယ္၊ ဒါမွ နားမၿငီးေတာ့မွာ။

    အခုမွပဲ အသက္၀၀ ႐ွဴရေတာ့တယ္။ဒါေပမယ့္ ေခါင္းထဲက ထုိးထုိးကုိက္ေနတုန္းပဲ။

    လမ္းၾကမ္းတဲ့ ၿမိဳ႕စြန္အထိ ေမာင္းရတာဆုိေတာ့ ကားကလည္း ၀ုန္းဒုိင္းကုိ ၾကဲေနတာပဲ။ အိပ္ခ်င္လုိက္တာ။

    မ်က္စိကုိ မနည္းဖြင့္ေနရတယ္။ ေနက ပူရတဲ့အထဲ ကားက ခါယမ္းေနေတာ့ ခ်ားရဟတ္စီးေနရတဲ့ အတုိင္းပါ လား။ အိမ္ကုိ ျမန္ျမန္ေရာက္ခ်င္ပါၿပီ။

    ေခါင္းပုိမူးမွာစုိးလုိ႔ တရိပ္ရိပ္က်န္ခဲ့တဲ့ လမ္းေဘးက သစ္ပင္ေတြကုိ သတိ မထားမိေအာင္ မ်က္စိမွိတ္ထား လုိက္မယ္။

    အရွိန္ျပင္းျပင္း ေမာင္းလာတဲ့ကားက ခ်ဳိင့္ခြက္တစ္ခုထဲ အက်၊ ေရႊေသြးစာေစာင္ နဲ႔ လက္တစ္ဖက္တည္း ေရာကုိင္ထားတဲ့ ကားသံတုိင္ကုိ အလြတ္၊ ေလထဲ ႐ုတ္တရက္ ေျမာက္တက္သြားခ်ိန္။ ရင္ထဲမွာ ဟာ..ခနဲ။

    "ဟာ ..က်ၿပီ၊က်ၿပီ။ ေသေသခ်ာခ်ာ ကုိင္ထားပါလုိ႔ သတိေပးေနတဲ့ ၾကားကကြာ"

    "သူက အေစာႀကီးကတည္းက မူးေနတာေလ၊ ၾကားမယ့္ပုံ မေပၚပါဘူး"

    "ဟယ္..ဟုိလူႀကီးလား၊ ငါက ဆင္းသြားၿပီ မွတ္ေနတာ"

    ၾကားရတဲ့အသံေတြက ဟုိး အေ၀းႀကီးက လာေနသလုိပဲ။ ကတၱရာလမ္းေပၚ က်တဲ့အသိက မသက္သာ ေပမယ့္ လက္ထဲက ပုစြန္ထုပ္ေလးနဲ႔ စာေစာင္ေလးကုိေတာ့ လြတ္ထြက္မသြားေအာင္ က်စ္က်စ္ေလး ကုိင္ထားလုိက္တယ္။

    မ်က္စိ ျပန္ဖြင့္လုိ႔မရမယ့္အတူတူ အိပ္ခ်င္တဲ့စိတ္က အရမ္းမ်ားေနေတာ့ အိပ္မိလုိက္ေတာ့တယ္။

    အိပ္မက္ထဲမွာ သားေလးေတြကုိ ေတြ႕ေနရတယ္။ သားလတ္ ဖတ္ျပတဲ့ ပုံျပင္ေလးက အရမ္းေကာင္း တာေလ။ ဘာပဲ ေျပာေျပာ အခုမွပဲ စိတ္ထဲမွာ ေပါ့ပါးသြားေတာ့တယ္။

    သား ... ေနာက္ဆုိ အေဖႀကီးကုိ အဂၤလိပ္လုိပါ ဖတ္ျပႏုိင္ေအာင္လုပ္ဦးကြာ။

      Current date/time is Thu Nov 21, 2024 9:57 am